شد به آيين كهن

  امروز روز عاشقان

 روز مهر و مهرباني

   عشق ورزي در جهان

  عاشقا !

  برخيز معشوقت مبادا منتظر

  در بسويت كرده باز

   آغوش پرگل ميزبان

 اي

  كه از هجران رخ چون زعفران آورده اي

  رنگ رخسارت دگرگون

   زان مي چون ارغوان

  دست پر مهرش بگير

   آماده شو پرواز را

  از لبان بوسه خواهش

  بوسه ها زان دلستان

 بر كمند موي خوش بويش

   بپيچ و مست مست

 دست بر سيمين خوش بالا ببر تا بوستان

 غرقه در دريا ،

   مبادايت هراس آيد به دل

  امن و آسايش رسد

    بر ساحلش تا بي كران

  خواب اگر آمد بگو

  امشب برو از ديده ام

  خود نميبني مگر بر جايت آمد ميهمان ؟!!

  پرسد از خود بي نشان

   تنها چرا يك روز خوش

  گفتمش

   يك گفته ام تا ره نماند بي نشان . . . !!