آغاز انهدام چنین است . . . !!

 

 

 

 

  ای دوست

   این روزها

  با هركه دوست می‌شوم احساس می‌كنم

  آنقدر دوست بوده‌ایم كه دیگر

  وقت خیانت است

  انبوه غم حریم و حرمت خود را

  از دست داده است

  دیریست هیچ كار ندارم

  مانند یك وزیر

  وقتی كه هیچ كار نداری

  تو هیچ كاره‌ای

  من هیچ كاره‌ام

  یعنی كه شاعرم

  گیرم از این كنایه هیچ نفهمی

  این روزها

  اینگونه‌ام :

  فرهاد واره‌ای كه تیشه‌ی خود را

  گم كرده است . . .

  آغاز انهدام چنین است

  اینگونه بود آغاز انقراض سلسله‌ی مردان

  یاران

  وقتی صدای حادثه خوابید

  برسنگ گور من بنویسید :

                                  یك جنگجو كه نجنگید

                                             اما . . .

                                                 شكست خورد . . . !!

 

 

 

 

 

این پیام را به گوش همگان برسان . . . !!

 

 

 

 

عقربه های ساعت را از حرکت باز بدار

تلفن را بکش

استخوانی جلوی سگ بیانداز تا صدایش را نشنوم

بگو کسی سراغی از پیانو نگیرد

وبا نوای طبل

 تابوت را از جای برکند

و عزاداران را خبر کن

بگو هواپیمایی در آسمان خطوط عزا ترسیم کند

و این پیام را بگوش همگان برسان :

"که او مرده است"

بر گردن کبوتران سفید نوار سیاه ببند

به پلیس سر گذر بگو دستکش سیاه بر دست کند

آخر

اوشمال من بود و جنوب من

شرق و غرب زندگی من

انگیزه هر روزه ام و خیال خوش هر روزه ام

او ظهر من بود و نیمه شبم

در خیالم می گفتم عشق را پایانی نیست !

اشتباه می کردم

دیگر نمی خواهم چشمم به برق ستاره ای روشن شود

همه را دور کن

رخ ماه را بپوشان و به خورشید بگو به سیاهی باز گردد

چرا از این پس چشم به دیدنشان نخواهم گشود

او رفت . . . !!

 

 

 

 

 

خدایا . . . !!

 

 

 

 

 

  خدايا ... ﺧﺴﺘﻪ ﺍﯼ ؟

 

  ﺧﻮﺍﺑﺖ ﻣﯿﺎﺩ ؟

  ﭼﺎﯾﯽ ﺑﺮﯾﺰﻡ ؟

  پرتقال ﭘﻮﺳﺖ ﺑﮑﻨﻢ ؟

 

  ﺗﺨﻤﻪ ﻣﯿﺨﻮﺭﯼ ... ؟

  ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﺮﯼ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺨﻮﺍﺑﯽ ﻣﻦ ﺑﺸﯿﻨﻢ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﻮﻥ . . . ؟

 

  ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﯿﮑﻨﯽ ؟

  ﻟﻨﮓ ﺑﯿﺎﺭﻡ ﺷﯿﺸﻪ ﺟﻠﻮ ﺭﻭ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﻨﻢ ؟

 

         جان من ﺍﯾﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﻢ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﮐﻼً ؟؟