ممنوع نيستي كه بچينمت
اين ‎جا هم كه بهشت نيست
 تا گناه مادر را
 تكرار كنم
 … رنگ صلح چشم‎هايت
 دهان تنهايي‎ام را
 آب مي‎اندازد
 به شاخه‎ات نرسيده ، مي‎لغزم
 هميشه لغزيدن
 بهانه‎ي خوبي است
 براي فشردن دستي كه دوستش داري !
 وسوسه‎ي چيدن 
 رها نکرد                 
رهايت نمي‎كند …
بچين !
                
     ممنوع منم که بچینی ام . . . !